عدم مشروعیّت وضوی ناقص نسبت به شخصی که بسبب شکستگی وضوی جبیره میگیرد،در نزد آقای سیستانی(حفظه الله):
بسم الله الرحمن الرحیم.
الحمدلله رب العالمین.
مشهور فقهاء امامیه در خصوص شخصی که زخمی یا جراحتی بر روی اعضاء وضوء داشته باشد اینگونه فتوی داده اند که:
اگر آب برای آن موضع ضرر داشته باشد یا برداشتن پارچه ممکن نباشد شخص میتواند قطعه پارچه ای بر روی آن زخم یا شکستگی بگذارد و با رطوبت بر روی آن پارچه مسح کند و قبل از آن اطراف موضع را نیز باید بشورد.
چنانچه صاحب العروة الوثقی مرحوم سید محمد کاظم یزدی(رحمه الله)در عروه خود چنین مسأله را مطرح کرده کرده اند.
(العروة الوثقی-ج۱-فی أحکام الجبائر)
ولیکن حضرت آیت الله سیستانی(دام ظله)ضمن حاشیه بر این مسأله متذکر تفصیلی در این مسأله میشوند که لازم به ذکر است:
*معظم له نسبت به شخصی که جراحتی یا زخمی بر روی اعضای وضوء دارد قائل به کفایت شستن اطراف آن موضع هستند به اين منظور که:
واجب نیست که شخص متوضئ قطعه پارچه ای بر روی آن موضع قرار دهد و با رطوبت مسح کند.
*ولی نسبت به کسی که بسبب “شکستگی”وضوی جبیره میگیرد چنین مطلبی صدق نمیکند.
بلکه این فرد باید تیمّم کند ؛چراکه وضوی ناقص برای شخصی که شکستگی-بدون جراحت-در عضو وضوء دارد -طبق مبنای ایشان-مشروعیّت در فقه شریف ندارد.
و نمیواند که اطراف آن موضع را بشوید و به همان مقدار اکتفاء کند چنانچه جریح و قریح میتوانست چنان کند.
(العروة الوثقی-حاشیه شماره ۶۷۳-فی أحکام الجبائر)
نوشته:
ماهر فرحاني صیمري.
۲۴/رمضان/۱۴۳۷
قمّ المقدّسة
