يائسگى:
سؤال:
حكم زن يائسه براى قرار دادن حيض چيست؟
جواب:
آيات عظام امام، بهجت، خامنه اى، صافى و فاضل: زن غير سيده با تمام شدن پنجاه سال و زن سيده با تمام شدن شصت سال قمرى، يائسه مى گردد و اگر بعد از آن خونى ببيند، خون حيض محسوب نمى شود.[توضيح المسائل مراجع، م ۴۳۵ و خامنه اى،اجوبه الاستفتاءات، س ۲۱۶٫]
آيات عظام تبريزى و وحيد: زن (خواه سيده باشد يا غيرسيده) با تمام شدن شصت سال قمرى يائسه مى شود و اگر بعد از آن خونى ببيند، خون حيض محسوب نمى شود و بعد از تمام شدن پنجاه تا شصت سال احتياط واجب كند؛ يعنى، اگر در روزهاى عادت و يا با نشانه هاى حيض خون ببيند، بين كارهايى كه حائض بايد ترك كند و كارهاى مستحاضه جمع كند.[ وحيد، توضيح المسائل، م ۴۴۱ ؛ تبريزى، توضيح المسائل مراجع، م ۴۳۵٫]
آيه اللّه سيستانى: زن با تمام شدن شصت سال قمرى يائسه مى شود و اگر بعد از آن خونى ببيند، خون حيض محسوب نمى شود و زن غير سيده بنابر احتياط مستحب، بعد از تمام شدن پنجاه سال تا شصت سال، اگر در روزهاى عادت و يا با نشانه هاى حيض خون ببيند، بين كارهايى كه حائض بايد ترك نمايد و كارهاى مستحاضه، جمع كند.[توضيح المسائل مراجع، م ۴۳۵٫]
آيه اللّه مكارم: زن (خواه سيده باشد يا غير سيده) با تمام شدن پنجاه سال قمرى، يائسه مى گردد و اگر بعد از آن خونى ببيند، خون حيض محسوب نمى شود؛ مگر زنى كه از قبيله قريش باشد. در اين صورت با تمام شدن شصت سال قمرى، يائسه مى گردد. البته اگر زن بعد از يائسگى، آنچه مى بيند تمام شرايط حيض را داشته باشد، بايد مطابق آن عمل كند.[ توضيح المسائل مراجع، م ۴۲۸٫]
آيات عظام نورى: زن غير سيده با تمام شدن پنجاه سال قمرى يائسه مى شود و اگر بعد از آن خونى ببيند، خون حيض محسوب نمى شود و زن سيده بعد از تمام شدن پنجاه تا شصت سال احتياط واجب كند؛ يعنى، اگر در روزهاى عادت و يا با نشانه هاى حيض خون ببيند، بين كارهايى كه حائض بايد ترك كند و كارهاى مستحاضه، جمع كند.[توضيح المسائل مراجع، م ۴۳۵٫]
تبصره ۱ . يائسه از ماده يأس به معناى نااميدى است و در اصطلاح، يائسه به زنى گفته مى شود كه پايان توليد مثل او فرا رسيده و ديگر عادت ماهانه نمى بيند و از خون ديدن و آوردن فرزند، نااميد است و اگر خونى هم ببيند، خون حيض محسوب نمى شود.
تبصره ۲ . با توجه به اينكه آيات عظام (تبريزى، نورى و وحيد) بعد از تمام شدن پنجاه سال تا شصت سال احتياط واجب دارند، مقلدان ايشان مى توانند به فتواى ساير مراجع تقليد عمل كنند (البته با رعايت الاعلم فالاعلم).
