مضطربه با بيشتر از ده روز:
سؤال:
اگر زن مضطربه بيشتر از ده روز خون ببيند و همه اش يك جور باشد، تكليف چيست؟
جواب:
آيات عظام امام، خامنه اى و نورى: بايد به عادت خويشان (مانند خواهر، مادر، خاله و عمه) مراجعه كند. اگر عادت آنان هفت روز است، بايد هفت روز حيض و باقى را استحاضه قرار دهد و اگر كمتر از هفت روز است (مثلاً پنج روز)، بايد آن را حيض قرار دهد و بنابر احتياط واجب در تفاوت بين شماره عادت آنان و هفت روز (در اين مثال دو روز)، كارهايى را كه بر حائض حرام است، ترك كند و كارهاى استحاضه (عبادت) را به جا آورد. اگر عادت خويشانش از هفت روز بيشتر باشد (مثلاً نه روز) بايد هفت روز را حيض قرار دهد و بنابر احتياط واجب در تفاوت بين شماره عادت آنان و هفت روز (در اين مثال دو روز)، كارهايى را كه بر حائض حرام است، ترك كند و كارهاى استحاضه (كه انجام عبادت است) را به جا آورد و اگر خويشانش عادت ندارند و يا عادتشان يكسان نيست، بنابر احتياط واجب بايد هفت روز حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.[امام، تحرير الوسيله، ج ۱، غسل الحيض، م ۱۹ و توضيح المسائل مراجع، م ۴۹۴ و نورى، توضيح المسائل مراجع، م ۴۹۴ و تعليقات على العروه، ج ۱ حكم تجاوز الدم عن العشره، م ۱ و دفتر: خامنه اى.]
آيات عظام بهجت و مكارم: بايد مطابق عادت خويشان و بستگان خود (مانند خواهر، مادر، خاله و عمه) عمل كند؛ يعنى، روزهاى عادت آنها را معيار قرار داده و باقى را استحاضه بداند و اگر خويشانش عادت ندارند و يا عادتشان يكسان نيست، بنا بر احتياط بايد هفت روز حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.[ مكارم، توضيح المسائل مراجع، م ۴۹۴ و بهجت، وسيلة النجاة، ج ۱، م ۲۶۱٫]
آيه اللّه تبريزى: در هر صورت بايد ششش يا هفت روز را حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.[تبريزى، توضيح المسائل مراجع، م ۴۹۴ و منهاج الصالحين، ج ۱، م ۲۲۲٫]
آيه اللّه سيستانى: بنابر احتياط واجب بايد با دو شرط به عادت برخى از خويشان (مانند خواهر، مادر، خاله و عمه) مراجعه كند و اگر خويشانش عادت ندارند و يا عادتشان يكسان نيست، بايد عددى را بين سه تا ده روز حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.[سيستانى، توضيح المسائل مراجع، م ۴۹۴ و تعليقات على العروه، ج ۱ حكم تجاوز الدم عن العشره، م ۱٫]
دو شرط عبارت است از:
۱٫ نداند اندازه عادت آن زن (كه از نظر سن و مزاج مماثل اوست) مخالف با اندازه عادت خودش است.
۲٫ نداند اندازه عادت آن زن با اندازه عادت ديگر خويشانش، تفاوت دارد. اما اگر اين دو شرط حاصل نباشد، مى تواند به اختيار خود از سه تا ده روز هر شماره اى را كه مناسب با سن و مزاج او باشد، ايام عادت و بقيه را استحاضه خود قرار دهد و بهتر آن است كه هفت روز قرار دهد.[توضيح المسائل مراجع، م ۴۸۹ و ۴۹۱]
آيه اللّه وحيد: بايد به عادت خويشان (مانند خواهر، مادر، خاله و عمه) مراجعه كند. اگر عادت آنان شش يا هفت روز است، بايد همان حيض و باقى را استحاضه قرار دهد و اگر كمتر از هفت روز است (مثلاً پنج روز) بايد همان را حيض قرار دهد. بنابر احتياط واجب در تفاوت بين شماره عادت آنان و شش يا هفت روز (در اين مثال يك يا دو روز) كارهايى را كه بر حائض حرام است، ترك كند و كارهاى استحاضه (عبادت) را به جا آورد و اگر عادت خويشانش از هفت روز بيشتر باشد (مثلاً نه روز)، بايد شش يا هفت روز را حيض قرار دهد و بنا بر احتياط واجب در تفاوت بين شماره عادت آنان و شش يا هفت روز (در اين مثال دو يا سه روز) كارهايى را كه بر حائض حرام است، ترك كند و كارهاى استحاضه (عبادت) را به جا آورد و اگر خويشانش عادت ندارند و يا عادتشان يكسان نيست، بنابر احتياط واجب بايد هفت روز حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.[وحيد، توضيح المسائل، م ۵۰۰]
تبصره ۱ . اگر خويشان او عادت ندارند و يا عادتشان يكسان نيست، آيه اللّه فاضل مى فرمايد: بايد سه يا شش يا هفت روز و آيه اللّه صافى مى فرمايد: بايد شش يا هفت روز حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.
تبصره ۲ . اگر عادت همه يا اكثر خويشان زن مضطربه هفت روز باشد، اكثر مراجع تقليد مى گويند: همان هفت روز را حيض و باقى را استحاضه قرار دهد و با توجه به اينكه آيه اللّه سيستانى در مسئله احتياط واجب دارند، مقلدانشان مى توانند به فتواى اكثر عمل كنند و اگر عادت خويشانشان مختلف بود يا عادت نداشتند، چنانچه عدد شش يا هفت را حيض خود قرار دهد، به فتواى همه مراجع تقليد عمل كرده است.
