عدديه با بيشتر از ده روز:
سؤال:
زنى كه عادت عدديه دارد، اگر بيش از ده روز خون ببيند، تكليفش چيست؟
جواب:
همه مراجع (به جز تبريزى، صافى، فاضل و وحيد): اگر خون ها يك جور است، بايد از روزى كه خون ديده، به شماره روزهاى عادتش حيض و باقى را استحاضه قرار دهد و اگر يك جور نباشد، بايد آنچه كه نشانه حيض دارد ـ چنانچه با شماره عادتش يكى است ـ همان را حيض و باقى را استحاضه قرار دهد. اگر بيشتر شد، به اندازه عادتش حيض قرار دهد و اگر كمتر شد، بايد آن روزها را با چند روز ديگر ـ كه در مجموع به اندازه عادتش شود ـ حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.[توضيح المسائل مراجع، م ۴۹۳٫]
آيه اللّه تبريزى: اگر خون ها يك جور است و نشانه هاى حيض را دارد، بايد از روزى كه خون ديده، به شماره روزهاى عادتش حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.[توضيح المسائل مراجع، م ۴۹۳٫]
آيه اللّه صافى: اگر خون ها يك جور است، مى تواند به شماره روزهاى عادتش، از اول يا وسط حيض و باقى را استحاضه قرار دهد و اگر يك جور نباشد، بايد آنچه كه نشانه حيض دارد ـ چنانچه با شماره عادتش يكى است ـ همان را حيض و باقى را استحاضه قرار دهد. اگر بيشتر شد به اندازه عادتش حيض قرار دهد و اگر كمتر شد، بايد آن روزها را با چند روز ديگر ـ كه در مجموع به اندازه عادتش شود ـ حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.[توضيح المسائل مراجع، م ۴۹۳٫]
آيه اللّه وحيد: اگر از ده روز نگذرد همه آنها حيض محسوب مى شود و اگر بيش از ده روز باشد، به مقدار عادتش حيض و باقى استحاضه است؛ مگر آنكه همه خون هايى كه ديده يك جور نباشد؛ يعنى، برخى به نشانه حيض و بعضى به نشانه استحاضه باشد. در اين صورت چنانچه شماره روزهايى كه خون به نشانه حيض است، با شماره روزهاى عادتش يك اندازه است، همان حكم فوق را دارد؛ ولى اگر از روزهاى عادتش بيشتر باشد، تنها به اندازه روزهاى عادتش حيض است و در بيشتر از آن (كه نشانه حيض را دارد) چنانچه از ده روز بيشتر نباشد، بايد احتياط كند؛ يعنى، محرمات حائض را ترك كند و كارهاى استحاضه را به جا آورد. اگر از روزهاى عادتش كمتر باشد (البته از سه روز كمتر نباشد)، آنها را حيض قرار دهد و در بيشتر از آن تا مقدار عادت خود احتياط كند.[وحيد، توضيح المسائل، م ۴۹۹]
تبصره . فتواى آيه اللّه فاضل موافق همه مراجع است جز آنكه ايشان احتياط واجب دارند.
