خون حيض:
سؤال:
درباره خون حيض توضيح دهيد.
جواب:
«حيض» خونى است كه به طور معمول، هر ماه به مدت چند روز از رحم زنان، به علت تأثير هورمون هاى تخمدان، خارج مى شود. اين خونريزى از سن بلوغ تا سن يائسگى زن صورت مى گيرد. از حيض به قاعدگى، رگل، عادت ماهانه، پريود و بى نماز شدن هم تعبير مى كنند و زن را در اين حالت حائض مى گويند. در اين دوران از سوى شرع مقدس، احكام و دستوراتى خاص براى زنان قرار داده شده است.
خداوند مى فرمايد: «وَ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ قُلْ هُوَ أَذىً فَاعْتَزِلُوا النِّساءَ فِي الْمَحِيضِ وَ لا تَقْرَبُوهُنَّ حَتّى يَطْهُرْنَ فَإِذا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللّهُ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ التَّوّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ»[بقره ۲، آيه ۲۲۲]؛ «و از تو درباره خون حيض سؤال مى كنند، بگو: چيز زيان بار و آلوده اى است، از اين رو در حالت قاعدگى، از زنان كناره گيرى كنيد و با آنها نزديكى ننماييد، تا پاك شوند، از طريقى كه خدا به شما فرمان داده، با آنها آميزش كنيد. خداوند توبه كنندگان را دوست دارد و پاكان را [نيز] دوست دارد».
اقوام پيشين در مورد زنان در ايام عادت ماهانه عقايد مختلف و افراط و تفريط هايى داشتند. يهود در اين زمينه بسيار سخت گيرى مى كردند. در چنين حالتى در همه چيز (خوردن، آشاميدن، مجلس و آميزش) از زنان جدا مى شدند كه در تورات كنونى احكام شديدى در اين زمينه به چشم مى خورد. در مقابل مسيحيان، محدويت و ممنوعيتى براى خود در اين ايام قائل نبودند! نزد بت پرستان عرب دستور خاصى در اين زمينه يافت نمى شود. اسلام به عنوان دين برتر، روش عادلانه اى را در اين زمينه پيش گرفته و در اين ايام تنها «آميزش جنسى» را حرام كرده است؛ زيرا آميزش در چنين حالتى، علاوه بر اينكه تنفرآور است، زيان هاى بسيارى به بار مى آورد كه علم پزشكى نيز آن را اثبات كرده است. احتمال عقيم شدن مرد و زن، ايجاد يك محيط مساعد براى پرورش ميكرب بيمارى هاى آميزشى (مانند سفليس و سوزاك) و نيز التهاب اعضاى تناسلى زن و وارد شدن خون آلوده به داخل عضو تناسلى مرد، از جمله اين زيان ها و آسيب ها است. از اين رو پزشكان آميزش جنسى در چنين زمانى را ممنوع مى كنند.[تفسير نمونه، ج ۲، ص ۱۳۸]
